چشم انداز :

برای رهایی کودکان از کار ، نظام های اجتماعی باید دگرگون شوند. این دیدگاه که در ذات نظام سرمایه داری و شوربختی انسان، چیزی نهفته نیست و اساساً تا آنجا که به این نظام برمی گردد، هیچ حقّ انسانی ایی نتنها طبیعی نیست ، بلکه برای بدست آوردن آن باید از هفت خوان های بیشماری گذشت ، که یک واقعیت غیرقابل انکار است، امّا نکته همین جاست ؛ ما می توانیم و می باید با شرکت در جنبش های جاری و ارتقای کمی و کیفی آنها ،حقّمان را به آنها تحمیل کنیم و جاده را برای دگرگونی بنیادین ، تا بینهایت آرمان گرایی، صاف و هموار نماییم . ما می توانیم و می باید به آنها بگوییم ، که در مقابل نظام ستم و استثمارتان ایستاده ایم و نمی گذاریم خون فرزاندانمان را در شیشه کنید و این جهان را واژگون ناشدنی بنمایید. خرج دو روز ارتش شما ، برای با سواد کردن کودکان ما کافیست. این را ما می خواهیم شدنی بنماییم. ما می توانیم و می باید به آنها بگوییم و وادارشان کنیم، که بیش از این بر اندام نحیف کودکان ما فشار نیاورید. جهان ما به یُمن کارهایی که از دست طبقه ما بر آمده و می آید ، آنقدر ثروت دارد که بکار کودکان ما نیاز نداشته باشد. آنها می خواهند نتنها از دید اقتصادی، بلکه بلحاظ فرهنگی نیز به ما بقبولانند که همین است و بس!  امّا ما باید با رقص کودکانه و شادمان به آنها بگوییم ، نه ! بس نیست و همین نیز نباید باشد، ما این را نمی خواهیم ، حقّمان را می خواهیم و حقّ ما زمینه ساز رهایی ماست .  چرا که حقّمان با خودمان به دنیا می آید و علم به این ، یک دستاورد جنبش انسانی ماست. دستاوردی که بشریت شریف ، جدا از هر خواستگاه تحمیل شده برآن بصراحت از آن دفاع می کند. بنابراین همانطور که تاریخ نشان داده است ما می توانیم حرفمان و حدّاقل هایمان را به کرسی بنشانیم و موظفیم این کار را انجام دهیم . چرا که این، یکی از سکو های پرش ما برای دگرگونی پایان نظام سرمایه داری و برحقّ ترین و عاطفی ترین حقوق ماست. جنبش جوان لغو کار کودک با قدم های کوچک ، ولی مطمئن خویش ، این را نشان داده است . به آن بپیوندید.